HELLO SYDNEY!

HELLO SYDNEY!

Twee weken terug was toch even een moment waarop ik graag had gewild dat we even de tijd konden stil zetten of zelfs konden terug draaien, ik moest afscheiden nemen van Nieuw Zeeland en van Bob. Nieuw Zeeland was zo mooi en na het afscheid met Bob moest ik alleen veder, dat was stiekem toch wel een klein beetje slikken. Nieuw Zeeland was fantastisch en om dat te mogen delen met Bob was heel bijzonder, we hebben zoveel dingen gedaan en gezien, maar dat hebben jullie vast allemaal kunnen lezen in de uitgebreiden dag verslagen van Bob. Ik daarin tegen ben weer niet zo goed in schrijven of het bijhouden van een blog. Maar ik ga het toch proberen! haha.

Bij aankomst op het vliegveld moest ik eerst door verschillende douane checks, jeej weer een stempel erbij! En streng waren ze helemaal niet! En ik werd opgewacht door Niels van Australian Backpackers, super fijn! Omdat het al 10 uur was zag ik niet heel veel van de omgeving aangezien ze niet zoveel straatlantarens hebben als in Nederland. Hij bracht me naar het hostel waar tevens ook het kantoor zit van Australian Backpackers, super handig! Onderweg liet hij me gelijk al allemaal dingen zien, we reden over de Harbour Bridge, Sydney is zo groot! Overal lichtjes. En het Oprah House ook gezien vanaf de brug. Eenmaal in het hostel aangekomen na 45 minuten ben ik gaan slapen. Ik moest nog wel een beetje wennen aan het hele hostel idee, aangezien ik daar nog niet zo goed in was.
Ik sliep in een kamer met 3 andere, er lagen al twee kerels te snurken, haha sorry boys, hoi.

Anyway, ik sliep vrij snel. Volgende ochtend was ik om 7 uur al wakker, het is 2 uur eerder dan in NZ. Ik was in de veronderstelling dat ik best laat wakker was. Ging ontbijt halen en toen zag ik tot mijn verbazing dat de zee 30 m lopen was aan de overkant van de straat. Dus met mijn verse broodjes aan het strand, haha dat is toch niet verkeerd! Ik vond het erg rustig maar dat kwam omdat het kwart over 7 was. ipv 9 uur. haha. Lekker bezig Manon.

Eind van de ochtend kreeg ik al mijn informatie voor het werk, de bank en de Medicare (die ik tot op heden nog steeds niet gevonden heb…. heel irritant) En middags ging ik de stad in. Je hebt hier gewoon een ov chipkaart, (een opal-card) handig! Eerst met de bus naar de ferry, Manon was weer eens niet aan het opletten dus reed de bus langs de ferry.. dus een stukje terug gelopen. De ferry gaat van Manly naar Circular Quay, een haven aan de rand van het centrum, de skyline vanaf de ferry is zo vet, je vaart langs een heuvel en achter de heuvel verschijnt Sydney. Heel cool.
Op de boot ontmoeten ik een erg aardige local die me meteen van alles vertelde over Sydney, hij liet me de oudste pub zien en de langste straat George St. Zolang ik die straat terug vind zit ik altijd goed. Na een halfuur ronddwalen had ik eindelijk mijn bank gevonden. Daar kreeg ik mijn pasje en werd mijn rekening geopend. Ik ben naar het Oprah House gelopen en een stukje door the Royal Botanic Gardens waar ik een groot fan van werd en de dagen erop tussen de familiebezoeken door in het park heb gelegen met een boek.

’S avonds had ik allemaal nieuwe kamergenootjes, een Nederlandse jongen, waarmee ik het meteen goed kon vinden, een spaanse surfinstructeur en een net gescheiden man die besloot om een paar weken in een hostel te slapen en rond te reizen.

De dagen erna heb ik nog veel meer mensen ontmoet en ik begon steeds meer te wennen aan alle nieuwe indrukken en het leven in het hostel. Na een paar dagen zwerven door de stad kon ik al aardig goed mijn weg vinden, het is z’n coole stad de eerste paar dagen kon in niet geloven dat ik er rondliep, tussendoor natuurlijk allemaal dingen bezocht en gezien, Australian Museum bezocht, nog meer parken, eet tentjes, grote winkelcentrums die ook nog eens super mooi zijn. Darlin Harbour, daar bevind zich de grootste IMAX bioscoop van de wereld en zaterdagavond was er allemaal vuurwerk. Het is echt een wereld van verschil maar zó leuk. Sydney is alles in een, SUPER druk, warm, gezellig, maar als je door parken loopt is het weer heel rustig, overal hoge en indrukwekkende gebouwen omringt door heel. heel. heel. erg veel groen.

Aan het einde van de week ben ik verschillende gezinnen gaan bezoeken. Die zaten echt aan alle kanten van de stad, dus mijn bus en trein oriëntatie werd daardoor nog beter getraind. Het tweede gezin dat ik bezocht, Amy (35 weken zwanger) en Hugh met hun 18 maanden oude zoontje Louie wist ik eigenlijk meteen dat ik bij hun wilde werken. Er was meteen en klik en ze zijn super lief. En gelukkig was dat wederzijds. Ondertussen is mijn eerste werkweek al voorbij. Daar vertel ik volgende keer over. ik ga nu zwemmmmmen!!!! aangezien het hier standaard 29 graden is.

tot snel!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxx